Речник на Патриарх Евтимий
покаꙁатI  
покаꙁат -покажѫ -покажеш св (74) 1. Покажа, дам да се види. Се ꙗвѣ покаꙁахѡⷨ стнꙋ, ꙗко б͠ь нб͠с  ꙁемл  въсе твар ⷭ творць ИМ 165r.18 На тїверїадꙿское же мѡре ѿ тѹдѹ шъⷣш. деже по въскрѣсен ловещмь ѹенкѡⷨ ꙗв се сп͠сь, деже  хлѣбь покаꙁа  рыбѹ на ѹглхь Конст 434v.3 ꙁвѣст х въ вѣрѣ, ѹтвръд въ надежд, съвръш въ любв, ѹды ьстныѫ Хрста твоего покаж, давшаго себе ꙁмѣнѫ о дѹшахъ нашхъ СВВ 397.4 Същото значение и в ЙР 14.2 ИМ 165v.3 171r.5 171v.9 172r.9 Конст 434r.3 434v.3 Нед 607r.10 ЛОглаш 375.4 381.13 382.13 Яков 322.22 322.31 МБлаг 345.5 МЦ 353.13. ꙗвленьна покаꙁат Разкрия, покажа. радостною д͠шею въса по сходѣ д͠ше хотещаа сълѹт се комѹжⷣо ꙗвлнна покаꙁа Конст 438r.10  належащаѧ свѧтѣ̆ се̆ жертвѣ покрывала гадателнѣ ѡткрывъ, ꙗвленна намъ покаж Яков 318.2 2. Покажа, посоча. Схь бжтⷭвнаа блгⷣть ѻсѣнвш, стѡнкы тѣхь покаꙁа сцѣлнїѡⷨ Нед 603v.40 жвѡть вѣны̆ намь дарова , съшъд въ адь, верѣе вѣные съкрѹш  долѣ сѣдещїмь въсходь покаꙁа I Никод 213.3 Господ, боже нашь, съꙁдавы̆ нас  прведь въ жꙁнь сїѫ, покаꙁавы̆ намь пѫтѧ въ спасенїе, даровавы̆ намь небесных та̆нь ѡткрьвенїе ЛОглаш 377.4 Същото значение и в ЙР 8.15 8.17 10.33 11.6 Конст 433v.16 Нед 603v.40 МЕ1-3 339.19 МИнд.1-2 346.18. покаꙁаное Като прил. Показано, посочено. он же ѹбѡ шед въ покаꙁаное мѣсто, обрѣтаеть свѧтаго ЙР 11.7 3. Направя явно, проявя, явя. ѧстаа кѡлѣнопоклѡненїа, бестрастїе коненое, любы ѧже о боѕѣ, аг͠гелское жтелство  на такова, ꙗже о бож(ь)стъвнѣ̆ покаꙁа любв Филот 87.5  ꙗкоже до лка прїде апⷭльскаго. въсѣмь себе мънша покаꙁа, прпадае  моле се тѣхь насладт се. молтвь Конст 430v.5 Господ боже нашь ... съвъкꙋп нас словесномꙋ твоемꙋ стадꙋ  наслѣднкы покаж царствїа своего СВВ 402.11 Същото значение и в Петк 78v.13 Филот 84.19 80.5 97.15 Конст 438r.6 438v.37 Нед 605r.34 606v.34 608r.2 608v.32 609r.1 609r.13 609v.39 610r.26 Мих 173.19 ЙП 199.12 I Никод 214.12 II Никод 222.31 Теоф 259.19 265.18 265.25 ЛОглаш 385.20 Яков 327.26 МЕп 342.24 МИнд.1-2 347.23 МЦ 353.7. 4. Засвидетелствам, удостоверя. Се покаꙁахь ваⷨ ѿ еѵⷢлїа же  ѿ аплⷭа, ꙗко б͠ь н͠бѹ  ꙁемл,  въсако твар ⷭ творꙿць,  ꙗко древнї  нѡвы ꙁакѡⷩ ѿ нго дань бысть ИМ 167v.11 вамь ꙁлославноⷨ сѹщеⷨ, ѿ кѹдꙋ мате покаꙁат ꙗко сергїе ѡнь православнь бѣ,  х͠а рад пострада ИМ 171r.5 Данїлѹ, посланѹ бывшѹ  по семь къ Ꙁахарї, єгоже  неглаголанїемь повнѹ вѣроват глаголаннымь ѡт нго  прѣдтее благод(ѣ)т  въ рожден женꙿсцѣмь болшаго Іѡанна рождьство стнно быт покаꙁа I Никод 212.17 5. Накажа. Господ, да не ꙗрѡстїѫ твоеѫ облш нас, н же гнѣвомь твомь покажеш нас, нѫ сътвор съ нам по съмотренїꙋ твоемꙋ, враю  сцѣлтелю дѹшамь нашмъ СВВ 393.13 Нѫ да не ꙗростѫ твоѫ ѡблш нас, нже гнѣвѡмъ твомъ покажеш нас, господ МЕ1-3 336.18 ~сѧ 1. Бивам показан, посочен, засвидетелстван. проꙗвлнно ѹбѻ покаꙁа се, ꙗко по стнѣ въ͠л се ѿ стыⷯ дв͠ьскыⷯ крьве ИМ 167r.17 Се ꙗвлнно тебѣ покаꙁа се, ꙗко въ вьсакѹ неделю въсего лѣта  въ вьсѹ н꙯-тнцѹ не достоть н же колѣнѹ прѣкланꙗт. нже постт Кипр 231.10. Покаꙁа се ѹбѡ ѡт повелѣныхь, ꙗко под съгрѣшенїемь бывь двоебраїе, да прїемлт ꙁапрѣщенїе Антим 247.10 2. Покажа се, явя се, проявя се. Сце ѹбѡ вторы іѡсфь жтодавецъ своⷨ ѹенкѡⷨ покаꙁа се, мнѡжашее ѹсръдїе  вѣрѹ къ немѹ стежаше,  мнѡжаашеⷭ сло ѹенкь ИМ 163r.31 Сл͠нца свѣтлѣше настоещее покаꙁа се тръжьство. въсѣⷯ просвѣщающ мысл  д͠ше веселещ Конст 424r.4 Царскꙋю похвалꙋ  вѣрных ꙋкрашенїе  претлще дѹха, стаа, покаꙁа се, ꙗко Іѡвь древꙿнї̆ вь веселїхь вь скꙋшенї трьпле мꙋжемꙋдрьно Теоф 274.4 Същото значение и в ИМ 174v.30 Конст 432r.36.