Речник на Патриарх Евтимий
въспрѧт  
въспрѧт -въспрмѫ -въспрмеш св (28) 1. Придобия, постигна, сдобия се.  н же мнѡѕ таковаа прѣмнѡга покаꙁашѧ жтїа, мже аще подражателе  мы бѫдемь. подобнѫѧ тѣмь въспрїмем мъꙁдѫ Филот 84.20 тебе єднаго г͠ съвѣмы б͠а • тебе ц͠ра ꙁнаемь • тебе помощнка сповѣдѹемь • ѿ тебе побѣдтелнаа въспрїехѡⷨ Конст 435v.18 стрⷭтръпца же мѹжьское въспрїемш мѹдрованїе. ... бл͠годарьстьвные гласы своемⷹ подвгоположнкѹ прношааше Нед 609r.8 Същото значение и в Петк 78v.10 82r.26 ИМ 174r.25 Филот 79.27 Конст 436r.9 Нед 604r.14 604r.28 Мих 179.7 ЙП 186.22 199.13 I Никод 214.17 216.9 217.2 220.26 МЕп 343.7 МИнд.1-2 348.32. 2. Възвърна си, получа обратно. Къ см же іларїѻнь въспрїемь словѡ пакы реⷱ ИМ 167r.12 Събѡрꙋ ѹбѻ съ въсакою ѿпѹщенѹ бывшѹ ъстїю.  въсакь къжⷣо сво ъстнѣ въспрїеть прѣстоль Конст 432v.41 въс кѹпно къ рацѣ прїдоше.  свтькь ꙁапеатлѣнь ѻбрѣтꙿше, цѣла того въспрїеше •  абїе раꙁвръꙁꙿше, ѻбрѣтоше нова псмена Конст 431r.17 3. Взема, поема. ты бѻ л͠колюбе влⷣкѡ въ свое волнѣ стрⷭт юже ѻ нашемь сп͠сен въспрїеть, попѹст бт тебе по лцѹ Нед 609r.15 Владыко господ, боже нашь, же ꙁа ѧже къ съꙁданїѹ своемꙋ любве неꙁрееннаго ловѣколюбїа велкое  пае ꙋма съхѡжденїе прїемъ, ꙗкоже  въ рѣвѣ свѧтыѧ дѣвы пожт  въсего въспрѧт же ѡт тебе съꙁданнаго ловѣка МЕ1-3 339.15 4. Приема, посрещна. Томѹ бѡ ꙗко дѫщѹ пѫтемь, ꙁьмїа сѣкнѫ отрока  абїе крѡткыма дланма съмр(ъ)ть того въспрїѧтꙿ ЙР 12.4 Хрстос вѣнавааше, небеса въспрѧшѧ,  въꙁыде до домѹ божїа въ гласѣ радѡванїа Мих 178.23 шьствꙋющ, раꙁꙋмомь велемꙋдрьнымь свѣтло прнесла ес, дондеже рьтогь ѡтврьже блаженꙿства двер свѣтлꙋ тебе вьспреть Теоф 261.13 5. Взема. Сїа ѹбѡ ꙗко ѡт ѡбрѫнцѫ слыша Кѡнстантїнъ, въспремь слово, къ ней рее Филот 84.28