Речник на Патриарх Евтимий
польꙁьнъ  
польꙁьнъ -ꙑ прил (19) Полезен, който носи полза. мнѧ же  ѕѣлѡ полеꙁнѣше пае быт  ревность бжтⷭьвнѫѧ вьлагат же б͠а любѧщїмь дш͠амъ Петк 74v.17 ꙋмысл съвѣтъ бл͠гъ же  бог͠ѡꙋгѡденъ, полеꙁнⷷь  достохваленъ,  абїе посла къ же тамо сѫщмъ вь цр͠градѣ фрѫгѡмъ Петк 80r.20 // Полезен, благоприятен. Благораꙁстворены  полеꙁны въꙁдꙋхы намь дарꙋ̆, дъждѧ мрны къ плодѡношенїѹ подаждь ЛОглаш 385.15 Благорастворенныѧ  полеꙁныѧ воꙁдꙋх намь дарꙋ̆, дожд ꙁемл ко плодоношенїю подаждь Яков 327.21 Благорастворены намъ  полеꙁны въꙁдѹхы дарꙋ̆  къ плѡдѡношенїꙋ дъждѧ мрны МИнд.1-2 350.6 Същото значение и в МЕп 342.10. польꙁьное Като същ. ср. ед. Полза. авва ѡт(ь)цъ,  раꙁдѣлѣѫщь  дѣ̆ствѹѫщь ꙗже ѡт бога дарѡванїа комѹждо къ полеꙁномѹ ЙП 186.30 польꙁьное Като същ. ср. ед. мн. Полезните, (бого)угодните неща; полезното, (бого)угодното. Нѫ прїд ннѣ невдмо по срѣдѣ въсѣх нас  въсѣх прошенїа ꙗже къ пѡлеꙁнымь сплън, въсѣх прмр ЙП 202.16 Дѡбрых  полеꙁных дѹшамь нашм  мръ въсемѹ мрѹ, ѹ господа просм ЛЙЗ 297.24 ты  ннѣ рабъ твох прошенїа къ полеꙁным сплън, дарꙋѧ намь въ настоѫщмь вѣцѣ раꙁꙋмь СЙЗ 359.26 Същата употреба и в ИМ 170r.2 Нед 607v.6 Антим 242.30 ЛЙЗ 301.15 СЙЗ 366.7 371.14 СВВ 399.25 ЛОглаш 377.30 386.31 386.31 Яков 310.23 320.23 328.20.