Речник на Патриарх Евтимий
пеальнъ  
пеальнъ -ꙑ прил (6) Опечален, натъжен. Пеалень ѹбѡ велм бысть царь, мнѧ нѣто велїе погѹбль, отде съ мнѡѕѣмъ сѣтованїемъ  скръбїѫ ЙР 18.18 пеальн Като същ. м. мн. Страдащите (хора), угнетените. Сцеваа мѹжьства ѻ б͠ѕѣ  ѻ правѣ подвѕавшаго се вѣрѣ • Срыхь ꙁастѹпнка. пеалныⷯ ѹтѣштелꙗ. вдовцамь кръмтелꙗ Конст 438v.14 Съхран сыны ꙋмершх срых, ѡте, едное пеалных ꙋтѣшенїе МЕ1-3 340.5 пеальн Като същ. м. мн. Печалните, унилите (хора). ѿ сⷯ недѹгѡⷨ сцѣлнїа. бѣсѡмь ѿгнанїе. д͠шамь просвѣщенїе. пеалныхь прѣмѣннїе. къ б͠ѹ дръꙁновенїе Нед 604r.6 пеальнаꙗ Като същ. ср. мн. Страдания, нещастия, мъки. Елко пеалнаа протеѕахѹ се на врѣме, толко тръпѣнїе тѹ скѹснѣшѹ твораше • бо  ꙁлато на мнѡго врѣме прѣбывше въ ѡгн, стѣшее бывае Нед 606r.34 Бѹд непрѣстрашлвь дѹшею въ въсѣхь прклюающх се тебѣ пеалных Кипр 237.22.