Речник на Патриарх Евтимий
прмат  
прмат -премлѭ -премлеш несв (50) 1. Приемам, получавам, вземам. Іѡаннь ѹбо, патркїе, ꙗко отроѧ вдѣ ѡт самого рожденїа нкакоже млѣко матернее л ныѫ нѣкоторыѫ жены премлѧще, въ недоѹмѣнї нескаꙁаннѣмь бѣше Филот 81.3 Едн же пеалѹюⷮ бѣсѡве, ꙁреще небрѣгомы себе  ѿ въсѣхь нарѹгаемы,  мⷱнкы вѣнаваемы  поьст прїемлюще ѿ прьваго подвгоположнка влⷣкы Нед 603v.12 Мнѡга же сцѣленїа сътвор богъ єго рад,  ѡт толѣ даже  до н(ы)нѣ въс, же съ вѣроѫ къ рацѣ єго прхѡдѧще, раꙁлнаа прємлѧть сцѣленїа Мих 178.27 Същото значение и в ЙР 16.4 20.27 ИМ 165r.31 165v.23 (2) 166v.24 168r.31 172v.5 Филот 85.12 97.17 Конст 427r.7 428r.21 ЙП 182.4 182.5 187.21 187.23 190.7 I Никод 211.28 218.9 218.17 II Никод 223.20 Кипр 229.5 236.10 Антим 242.9 247.11 251.6 251.12 ЛОглаш 386.12. премлемаꙗ Като същ. ср. мн. Приеманите неща, приеманото. невъꙁможно бѡ тлѣнномꙋ ювꙿствꙋ ѹдобь нетлѣннаа  нескаꙁаннаа вѣрою же тьїю прїемлмаа скаꙁоват ИМ 162r.17 премлѧ Като прил. Който приема, приемащият (за Господ). Ты бо ес прносѧ̆  прносмы̆  прїемлѧ̆  раꙁдаваемы̆, Хрсте, боже нашъ,  тебѣ славꙋ воꙁсылаем Яков 317.18 Господ, боже въседръжтелю, едне свѧте, премлѧ̆ жрътвѫ хваленїа ѡт въсѣхъ прꙁываѫщх тѧ въсѣмъ ср(ъ)дцемъ, прїм  нас грѣшныхъ молтвѫ СЙЗ 365.19 Бывы̆ архїере̆ по нꙋ Мелхседековꙋ, господ, боже нашь, прносѧ̆  прносмы̆  жертвы прїемлѧ̆, прїм  ѡт рꙋкъ нашхъ кадло сїе Яков 325.1 премлемꙑ Като прил. Който е приеман (за Господ). Ты бо ес прносѧ̆  прносмы̆  премлемы̆  раꙁдаваемы̆, Хрсте, боже нашь,  тебѣ славѫ въꙁслаем СЙЗ 365.5 Ты бо ес прносѧ̆  прносмы̆  прїемлемы̆  раꙁдаваемы̆, Хрсте, боже нашь,  тебѣ славѫ въꙁслаемь ЛОглаш 376.23 премлема Като прил. Хваната, поета. отроковцѫ, малѣ̆шѫѧ ѡт въсѣх, пророьскыма, свѧщенньскама премлемѫ рѫкама  въ вънѫтрънее ꙁавѣсы въводмѫ Мих 171.14 Кто вдѣ л кто слыша ѡт вѣка  родѡвь отроковцѫ трлѣтнѫ, въ свѧтаа свѧтыхь въводмѫ  на рѫкѹ премлемѫ въ невъхѡдмых свѧттельскѹ Мих 172.4 2. Приемам (храна), вкусвам, ям. пае же  вѧще мѣры тѫ премат къ пщ поплъꙁаѫщм сѧ. о невещестъвнѣ же  нестъщмѣ о дѹшѫ полѕѹѫще  вынѫ прѣбываѫщо ЙР 6.18 н бѡ то самое былїе пꙋстынное дѡ сытост прїмааше ЙР 9.13 обае вѣры рад твоеѫ  ѹсръдїа въ ꙗже намь клюмых сплънѣемь ѹже  пѡстньскыѧ ѹбо сънѣд премлѧ ЙР 19.18 премлѧ Като прил. Който приема (храна). въ то бѡ  потрѣбꙋеⷮ та же хлѣба въ сытѡсть нкѡгдаже прїемлѧ н же самыѫ вѡды въ погашенїе жѫжды ЙР 19.22 3. Приемам, търпя, понасям. Сце бо  корабнц твореть, тьмам прїемлюще бѣды  бране вещьше лютьⷯ.  къ ѕвѣремь ѻпльают се морсꙿкымь н въ тоже та въмѣнꙗюще Нед 604r.15 Мню бѡ, ꙗко се хѹлно, болшꙋ м сѹщꙋ хѹждьшм  нтоже власть мѹщм стеѕанїа прїемат I Никод 212.29 На хотещаа на те прїт по вьсе готов се асы, прходещаа т скръбнаа съ благодаренїемь прїемл  къ нымь большмь себе ѹготовлꙗ̆ Кипр 236.15. 4. В съчетание със същ. във вин. означава действието или състоянието, което се изразява със съществителното. Въ вьсе̆ бѡ седмц шесть прѣхѡмь дѣлат дне̆, сѹботѹ же въ ѹпокоенїе прїемат єднꙋ, не тъїю же, нъ  въсемꙋ жвѡтномѹ тогда въ ѹпокоен быт Кипр 230.10. стъщане прмат Вж. ЙР 14.8. ~сѧ Постигам, придобивам. вѣрою же прїємлт се єюже с͠тї вьс вѣрꙋюще полꙋше ꙗже тѣм аемаа ИМ 166r.26