Речник на Патриарх Евтимий
пастI  
паст -падѫ -падеш св (20) 1. Падна; коленича.  прошьⷣ ѹбѻ тънкоестнѣ ѻ рѡжⷣьствѣ єгѡ, прїде даже до вльхвь.  гл͠ть. ꙗко  пршьⷣше въ дѻмь, вдѣше ѻтрое съ маріею м͠терїю єгѡ,  падше поклонше се ємѹ ИМ 165r.28 тї спет быше  падоше, мы же въстахѡмь  справхѡм се Конст 439r.9 падь поклон се  пожр,  млⷭтв тебѣ бѹдѹⷮ ѻ въсѣхъ хꙿже съдѣа въ н Нед 606v.41 Същото значение и в ЙР 14.18 14.20 15.2 Филот 81.30 Нед 607r.27 ЙП 196.19 Кипр 233.9 (2). паст на лц Падна по лице, падна ничком. Пршед ѹбо онъ  на лц пад, прошааше благословенїа прѧт ЙР 10.2 2. Падна, изпадна в грях, съгреша. А же съ мѫжьскым полѡм л съ скотѡм падше, ѡтнѫд въꙁбранѣет тѣх правло II Никод 222.25 Поклон же  колѣнопрѣклоннїа паденїа  въстанїа пропсѹють обраꙁь; падохомꙿ бѡ рад прѣстѹплнїа, въстахомъ же съ Хрстомь въскр(ѣ)сенїа рад Кипр 230.24. падъ, падъш Като прил. Който е изпаднал в грях. Ты ѡт небытїа въ бытїе нас прведе  падшѫѧ въставль ес пакы  не ѡтстѫп, въсѣ творѧ, дондеже нас на небо въꙁведе  царствїе дарова бѫдѫщее СЙЗ 367.8 престꙋпльша же ꙁаповѣдь твою  падша того не преꙁрѣлъ ес н же ѡстав Яков 322.10 ~сѧ падъ сѧ, падъш сѧ Като прил. Паднал, разрушен.  въꙁдвгнѫт, по псанномѹ рещ, падшѫѧ сѧ сѣнь, ѻбетшавшѫѧ гръьскымь наслїемь ЙР 23.6 Съ ѹбѡ хѡрѫгв царьствїа ꙗко прѣемь, въсѧ блъгарскыѧ грады падшѧѧ сѧ добрѣ ѹтвръд ЙР 23.11 же падшаго сѧ ловѣка, ꙋмлоср(ъ)дв сѧ млостїѫ, не прѣꙁрѣвы̆, не хотѧ̆ съмрът грѣшнкꙋ МИнд.1-2 348.1 Същото съчетание и в МБлаг 344.9.