Речник на Патриарх Евтимий
оставт  
оставт -оставлѭ -оставш св (57) 1. Оставя, поставя; дам.  дѹхомь ѹбо ннѣ тамо веселт сѧ, тѣло же свое намь на ꙁемл остав ꙗкоже нѡгда лїа Елїсеов млѡтъ Филот 99.6  ꙁемльное ѹбѻ тѣло на ꙁемл, ꙁемльнымь  съроднымь ѻстав • д͠шею же къ самомѹ стнномꙋ въꙁвыс се б͠ѹ достонаа трѹдѡмь въспрїемл въꙁдаанїа Конст 438r.35  како страхѹ божїю вынѫ прлежѧ бѣ,  како въсѧ, же съ нмь ѹѧщѧ сѧ, прѣвъꙁыде же  прѣдспѣ,  како въꙁлюблень быст(ь), нѣмь тѫ оставлѧ повѣсть ЙП 185.1 Същото значение и в Петк 77v.14 82r.13 ЙР 24.18 25.2 Мих 175.4 175.24 ЙП 196.6 ЛОглаш 381.8. 2. Оставя, изоставя, напусна. юношѫ нѣкоегѡ свѣтла къ не пршеⷣша  сце гл͠ща, пꙋстынѧ ѻставлъш къ ѿ͠ьствꙋ вьꙁврат сѧ Петк 77v.12 Прѡее прїмѣте ювꙿствѡ ѡдръжещее ваⷭ тьмы,  сѹетнаа  льжꙋ ѻставте. поꙁнате стнꙋ  тое ѡꙁарте се свѣтоⷨ ИМ 167v.20 Въсходещѹ же ємѹ ѿ бан пакыбытїа, ѻстав въ н ꙗкоже рыбїе лѹспы прокаженїа стрⷭть  ꙁыде въсь ꙁдравь. радостьнꙿ же  д͠шею  тѣломь Конст 427r.39 Същото значение и в Петк 77v.20 ЙР 7.4 17.24 ИМ 163r.2 168r.22 169r.15 Филот 80.32 91.10 94.26 Конст 425v.16 428r.31 Нед 606v.28 607v.9 608v.31 Мих 174.25 ЙП 196.4 Кипр 235.24 СЙЗ 359.9 373.20 ЛОглаш 389.6 Яков 322.11 333.3. оставль Като прил. Който е оставил, изоставил. лк͠ѡлюбе влⷣко гл͠щ, да мѧ не прѣꙁрш ꙋбѡгѫѫ своѫ рабѫ, же раⷣ твоегѡ прѣст͠го мене вьсѣ ѻставльшѫѧ  тебѣ послѣдовавшѫѧ Петк 78r.27 оставленꙑ Като прил. Оставен, изоставен.  въселнѹю въсѹ обымѹ рѹкою ꙗкоже гнѣꙁдо, л ꙗкоже оставлнаа ꙗ̆ца въꙁмѹ I Никод 210.14 3. Оставя (настрани), отмина, подмина; лиша. Ненавдѧ̆ же добраа дїавѡлъ не сътръпѣ не мнѡѕѣ ѡставт тѫ нескꙋшенѫ, нѫ раꙁлныѧ на нѧ въꙁдвже рат Филот 85.31 Въсхотѣ же того т цр͠ь константінь, нъ бжⷭтвномѹ сѹдѹ того прѣⷣваршѹ, ѻстав  Конст 427v.32 Ѡставте ю; то е̆ трꙋды даете? Добро дѣло сьдѣла ѡ мнѣ Теоф 276.17 Същото значение и в ЙР 6.13 6.29 ИМ 168v.1 Филот 89.19 Нед 604v.20 МИнд.1-2 346.10. 4. Оставя, допусна, позволя. Нѫ то ѹбо творт богъ, же дѣт оставт къ немѹ прходт повелѣвы ЙР 11.31 Не прѣꙁр҄ влⷣце свою рабѹ. не ѻстав мене єднꙋ беꙁеднꙋ ꙗвт се въ рѡдѣ моⷨ ИМ 162v.15 Боже – глаголѧщ – въседръжтелю, пощѫд съꙁданїе свое  не остав на мнѡѕѣ томт сѧ Филот 88.4 Същото значение и в ЙР 11.32 Филот 90.5. 5. Простя, дам опрощение.  пакы. Аще ѻставлꙗете л͠коⷨ съгрѣшенїа хь, ѻставть  вамь ѿц͠ъ вашь нбⷭны ИМ 164v.31 Тѣмже ѡстав намъ, прост намъ, дарꙋ̆ намь покаанїа врѣмѧ МИнд.1-2 347.5 Остав мь въсѣко съгрѣшенїе, волное же  неволное, нас же, же тѣх помнаѫщх  тебѣ молѧщх сѧ, въ мрѣ съхран МИнд.1-2 347.18 Същото значение и в МИнд.1-2 349.29. ~сѧ Остана.  потрѣблѣет свѧтаа въ свѧты̆ потїрь съ страхом  въсѣцѣм опасством, ꙗкоже н малѹ ьсомѹ остат въ свѧтомъ дїскосѣ л ѡтпадшомѹ оставт сѧ ЛЙЗ 304.2