Речник на Патриарх Евтимий
мъного  
мъного нареч (30) Много, в голяма степен; повече. не рад полѕы се твореще, нь внꙋ нѣкꙋю томꙋ въꙁложт хѻтеще. ꙗко ꙋбѻ себе беꙁдѣлны ꙁрѣхꙋ ѿходеще.  ꙗкоⷤ пращею нѣкоторою бемы, мнѡжае распалꙗахꙋ се гнѣвѡⷨ ИМ 168r.17 кѡнстантінь, х͠вь подражатель • кѡнстантінь, крⷭтны ꙗвтель.  то мнѡго г͠лю, кѡнстантінь црⷭкаа пѡхвала Конст 424r.37 съ же не море ръмное, вѡдам влънѹѫще сѧ, нѫ много мнѡжае сего лютѣйшее  жестоайшее мра сего быстрыма прѣде нѡгама ЙП 200.9 (2) Същото значение и в Петк 74r.8 (2) ЙР 9.31 ИМ 167v.28 171r.17 (2) Конст 425v.11 433v.26 Нед 605v.36 606r.1 606v.23 609r.28 ЙП 184.4 I Никод 209.4 211.23 211.24 211.25 214.13 II Никод 222.31 Кипр 230.4 Антим 240.14 240.16 МИнд.1-2 346.6. мъножае Многократно, много пъти. обыай бѡ въꙁѧль ест(ь) на женскый мнѡжае наскакат рѡд  тъ стꙋдомь ѡблъгат внѫ  смѣх велей на ны подвѕоват Филот 86.21 сце (ь)стныѧ свѧтых мѡщ благод(ѣ)тїѫ, ꙗже въ нх, въсѣкѫ вѣрных дѹшѫ юднѣ нѣкако ѡꙁарѣѫть  мнѡжаевъ божїе славословїе тѣх подвжѫть  въсѣко неювство  ѹнынїе  слабостꙿ беꙁ вѣст твѡрѧть ЙП 199.25 ꙁапрѣщенїе ѹбо прїѧт подобает, прходтже въ свѧщенньство, пае же, аще едноѧ л дващбыст(ь); аще л множае сего  въ афедронь, нкакоже ѡтнѫд да не прходт въ дїаконскый степень, л въ їерейскый сань II Никод 223.11