Речник на Патриарх Евтимий
повелѣват  
повелѣват -повелѣваѭ -повелѣваеш несв (12) Заповядвам, нареждам, повелявам. напса же къ немꙋ  псанїе повелѣвающее, вьсꙋ б͠гомрьскꙋю єресь до конца ѿ стада ѻстт ИМ 172v.3 Врѣмен ѹбо не многꙋ прѣшъⷣшѹ, ꙁрть въ вдѣн свѣтла нѣкоего нескаꙁанныⷨ сїающа свѣтѡмь,  то повелѣвающа въ ієрⷭлмь пот Конст 433v.3 рад сего ваше повелѣваемь ъст, кромѣ въсакое вны събрат се въ єдно,  съборь съставт Конст 436v.7 Същото значение и в ИМ 167r.28 170r.3 Конст 432r.13 435v.32. повелѣваѧ Като прил. Който заповядва, нарежда. повелѣ псанїа по въсѹдꙋ въсѣмь напсат ц͠рквамь повелѣвающаа сце Конст 436v.3 Въ тѡ же врѣме  црⷭкаа прспѣше псанїа, повелѣвающаа, въсемѹ съборѹ с͠тго х͠ва въск͠рсенїа храмѹ ѻбновлнїе сътворт Конст 436v.40 // Постановявам, определям. Въ смъ съхранꙗем  се съборное ꙁавѣщанїе, повелѣвающе о второбраї, мѹщее сце Антим 243.7 Сїа ѡт нась въ кратцѣ пѹш се,  повелѣваемь не вѣнават се, раꙁвѣ тъкмо єдномѹ  стомѹ, ьстномѹ же  неблаꙁньномѹ пръвомѹ бракѹ Антим 245.24 ꙗвестьвно веселещ  пѣт Хрстов вѣрно повелѣвающ: Да благословть тварь вьса господа Теоф 272.1