Речник на Патриарх Евтимий
върѫт  
върѫт -върѫѫ -върѫш св (10) 1. Поверя.  доволно накаꙁавь, прⷣѣстателꙿство іларїѡнꙋ върꙋ ИМ 163r.16 макарїю бѡ сѹщѹ тогда ієрⷭлмꙿскомѹ єпⷭкопѹ, съ многымь молнїемь сїю върѹ слѹжбѹ Конст 432v.7  цр(ъ)ковь своѧ, ѧже н(ы)нѣ нам върѫль ес, ꙋтвръд МЕп 342.6 Същото значение и в ЙР 24.18 Конст 432v.38 433r.41 436r.7. 2. Удостоя. ꙁа прѣмногѫѧ того добрѡдѣтѣль ї єпскопьства правленїе върѫень быст(ь) ЙП 185.15 3. Връча, предам в ръцете. върѫвꙑ Като същ. м. ед. Който е връчил. же етырдесѧтм д(ь)ньм на скржал върѫвы богонарътаннаа псмена ꙋгѡднкꙋ СВВ 401.31 върѫенъ Като прил. Поверен. сты ѹбо себе потъщте сѧ съблюст  върѫенѫѧ вамь паствѫ на пажт ꙁвест жвоносныѫ Филот 91.28 // На когото му е поръчано. Не ѡтврат сѧ ѡт нас, смренныхъ  ꙋмленныхъ  недостойныхъ рабъ твохъ, вꙿрꙋенных прност тебѣ страшнꙋю сїю  беꙁкровнꙋю жертвꙋ Яков 316