Речник на Патриарх Евтимий
ꙁемльнъ  
ꙁемльнъ -ꙑ прил (19) 1. Който се отнася до земята, земен, поземлен, на земята. Дары же велкы  стежанїа ꙁемльнаа доволно цр͠квамь даат ꙁавѣща Конст 428r.14 тѣмже  б͠гоѡ͠ць д͠вдь ѻбрадованнѣ нѣкако въсе ꙁемльные съꙁываеть къ веселїю конце въпїе • въс єꙁц въсплещате рѹкам Конст 433r.33 ходеще въ млотех  въ коꙁїахь кожахь. скръбеще  оꙁлоблн, въ врътьпохь обтающе  пропастехь ꙁемльныхь Кипр 235.27 Същото значение и в Конст 436r.25. 2. Преходен, смъртен, земен. Аще нбⷭны л͠кь бѣ ємѹⷤ по съставꙋ слѻво съедн се, не б тлѣнꙿнь  съмрьтꙿн  ꙁемльⷩ. нбⷭнї бѡ жтел, нетлѣнн сѹⷮ  бесмрьтн ИМ 165v.13 Прѣжде вѣнаго покоа покой не ай  прѣжде вѣных благь ꙁемльных не прїемл Кипр 236.10 Сѣмена небеснаго плодоношенїа вь мьшелех ꙁемльных благовѣрно вьꙁрастт вьꙁможе плѡд бож(ь)ствных мнѡжьства Теоф 269.26 Същото значение и в Конст 438r.34 Нед 605v.19 I Никод 216.7 Теоф 272.18 272.29. ꙁемльн Кат същ. м. мн. Земните обитатели, хората. ꙁемльное ѹбѻ тѣло на ꙁемл, ꙁемльнымь  съроднымь ѻстав Конст 438r.35 єгда же слава въ вышнхь слыша се  на ꙁемл мрь, ѡт тол небесна съ ꙁемльным смѣсше се I Никод 212.9 Сего рад благословт те богь вь вѣкы. Гредѣте, ѡ ꙁемльнї, сьтецѣм се ꙋсрьдно порьпст облно юдеса бож(ь)стьвнаа Ѳеѡфаны царце Теоф 256.14 Същата употреба и в I Никод 220.24 Теоф 258.18. ꙁемльнаꙗ Като същ. ср. мн. Земните неща, земното. въспоте г͠в пѣснь новѹ. въспоте  раⷣуте се  поте ꙗко двна сътвор г͠ь. ꙗко с͠тѹю прослав. въсплещте рѹкам. лкь съетате. ѿ ꙁемльныⷯ въꙁвысте се. на н͠бса мыслїю прѣдѣте Нед 611r.38 Аще прлѣпш се господев въседѹшьно. любовїю  вѣрою, въ скорѣ тебе ѡт ꙁемльныхь въꙁвысть Кипр 236.24