Старобългарски речник
ѫродьнъ
ѫродьнъ
-ꙑ
прил
Безумен; жесток, безмилостен
с стъ крьвь ѡ юдо. ѭже прода на трехъ десꙙтехъ днар. с стъ кръвь ѧже дѣл҄ьма тократь стꙑдъкꙑѧ сьвѣтꙑ онꙑ творааше. сь ѫродьнꙑм фарсе
С
419.24
Изч
С
Гр
ἀγνώμων
Вж. при
ѫродвъ
Нвб
