Старобългарски речник
съвѧꙁоват
съвѧꙁоват
-съвѧꙁѹѭ
-съвѧꙁѹш
несв
Сплитам, усуквам
томѹ же на мноꙁѣ мѫꙙштѹ сꙙ. ꙗкоже ꙁмъкнѫт коп. отъ дха лѫкава пораженъ. наꙙ самовднѣ. рѫцѣ опакꙑ съвꙙꙁѹѧ с. на облень наꙙтю неьстꙗ свого съвраштат сꙙ
С
560.5—6
опакꙑ съвѧꙁоват рѫцѣ
ἐξαγκωνίζω
Завържа някого с ръцете отзад, на гърба
томѹ же на мноꙁѣ мѫꙙштѹ сꙙ. ꙗкоже ꙁмъкнѫт коп. отъ дха лѫкава пораженъ. наꙙ самовднѣ. рѫцѣ опакꙑ съвꙙꙁѹѧ с
С
560.5—6
Изч
С
Вж. при
съвѧꙁат
Нвб