Старобългарски речник
раꙁдѣлт сѧ 
раꙁдѣлт сѧ -раꙁдѣлѭ сѧ -раꙁдѣлш сѧ св 1. Разделя се, раздвоя се ꙇ да ѹвѣсі въ істінѫ ... іꙁіде іꙁ ећюпта проідѫ і ръмное море. відѣшѧ е раꙁдѣльше сѧ К 6b 21—22 Образно. раꙁдѣлішѩ сѩ отъ гнѣва ліца его. ї прібліжішѩ сѩ срдца іхъ СП 54.22 2. Противопоставя се един на друг ꙇ раꙁдѣлѧтъ сѧ отъцъ на снъ. ꙇ снъ на отъца. мат на дъштерь.  дъшт на матерь М Лк12.53 З раꙁдѣлт сѧ на сѧ [въ себѣ] μερίζομαι κατὰ ἐμαυτοῦ, διαμερίζωμαι ἐπὶ ἐμαυτοῦ Разделя се, престана да бъда единен вьсѣко цѣсрство раꙁдѣлъ сѧ на сѧ. ꙁапѹстѣетъ ꙇ въсѣкъ градъ л домъ раꙁдѣлъ сѧ на сѧ не станетъ М Мт 12.25 З ꙇ аще сотона сотонѫ ꙁгонтъ. на сѧ раꙁдѣллъ сѧ естъ како ѹбо станетъ цстве его М Мт 12.26 З рее мъ вьсѣко цсрстве раꙁдѣль сѧ само вь себѣ ꙁапѹстѣатъ. ꙇ домъ на домъ падаатъ М Лк 11.17 аште же  сотона самъ вь себѣ раꙁдѣл сѧ. како станетъ цсрсво его М Лк 11.18 М З СП К Гр διαιρέομαι διασχίζομαι διαμερίζομαι Вж. при раꙁдѣлт Нвб