Старобългарски речник
пртат сѧ 
пртат сѧ -пртаѭ сѧ -прташ сѧ несв Присъединявам се, причислявам се към някого, към нещо дьньсь гъ хъ водѧтъ. ꙇ отъ сѫда на сѫдъ ꙇ сълѫтъ. ꙇ каіѣфа отъвѣштаваетъ. ꙇ пілатъ пріітаетъ сѧ. ꙇ не отъмѣтаетъ сѫда хъ К 10b 28 врата гроба  пеат неврѣжденꙑ съхранꙗѧ. како же къ мрътвꙑмъ пртатъ сꙙ. свободь въ мрътвъхъ ...  вь сѣн съмрътънꙑѧ прходтъ С 459.16 Изч К С Гр λογίζομαι τὴν ψῆφον διαδέχομαι пріітат сѧ Вж. при пртат Нвб