Старобългарски речник
пртат 
пртат -пртаѭ -прташ несв Присъединявам, причислявам някого към нещо (...) мрѣтъ. грѣхъ ѹ (...) оѫ. а еже жветъ (...) [к]о  в прта Е 19б 19 не домꙑшлѣахѫ же сѧ крста. побѣдънꙑѩ ѹсѹждаѭште прікладъ. ꙇ не до сего же доволъ імѫште. нъ і раꙁбоінікꙑ нѫдѧтъ прітаѭште съмрьт его. да бі съмрътъное пріѧштенье К 11а 16—17 Изч Е К Гр λογίζομαι κοινωνὸς γίγνομαι прітат Нвб Срв причитам [се], причета [се] остар ОА ВА ЕтМл БТР АР