Старобългарски речник
поѹт сѧ 
поѹт сѧ -поѹѫ сѧ -поѹш сѧ св 1. Поуча се, занимая се усърдно с нещо, приуча се ї людье поѹішѩ сѩ тъщетнꙑмъ СП 2.1 Срв. Е20б 17 К12b 18—19 С448.15 С243.17—18 С102.27 поѹѫ сѩ въ оправъданїхъ твоїхъ въїнѫ СП 118.117 Срв. СЕ85а 17 РVII 4.34 ї въ ꙁаконѣ его поѹ.іт. денъ і нощ. СП 1.2 Срв. Е20б 10 пакꙑ же і ѩꙁꙑкъ моі вьсь дьнь поѹітъ сѩ правьдѣ твоеі СП 70.24 Срв. СП34.28 ѹста праведьнаего поѹѩтъ сѩ прѣмѫдрості СП 36.30 2. Размисля, разсъдя, обмисля, поуча се варсте о мої къ ютрю. поѹт сѩ словесемъ твоїмъ СП 118.148 ї поѹѫ сѩ во вьсѣхъ дѣлѣхъ твоіхъ СП 76.13 і лѣта вѣьнаѣ помѣнѫхъ і поѹіхъ сѩ СП 76.6 Е СП СЕ К С Р Гр μελετάω поѹіт сѩ поѹїт сѧ Вж. при поѹт Нвб