Старобългарски речник
оцѣщат 
оцѣщат -оцѣщаѭ -оцѣщаш несв Прощавам, опрощавам [грях, беззаконие и под.] блс дше моѣ гѣ.  вь (!)  не ꙁабꙑва вьсѣхъ въꙁдаанеі его. оцѣщаѭштаго вьсѣ беꙁаконьньѣ твоѣ. сцѣлѣѭща вьсѩ недѫгꙑ твоѩ СП 102.3 тꙑ влко молѧщю сѧ рабѹ твоемѹ семѹ ... съвѣдꙑ грѣхꙑ.  оцѣщаѩ беꙁаконѣ. остав грѣхꙑ. ꙇ отъдажд емѹ вꙿсе прѣгрѣшене СЕ 73b 10 Изч СП СЕ Гр εὐιλατεύω ἱλασμός Вж. при оцѣстт Нвб