Старобългарски речник
оцѣпѣнѣт 
оцѣпѣнѣт -оцѣпѣнѣѭ -оцѣпѣнѣш несв св Вцепенявам се, схващам се, изгубвам способност да се движа еднъ отъ народа рее. ѹтелю првѣсъ снъ мо къ тебѣ. ꙇмѫштъ дхъ нѣмъ. ꙇ же аште колжъдо метъ і. раꙁбваатъ і  пѣнꙑ тѣшттъ. ꙇ скрьжьштетъ ꙁѫбꙑ свом.  оцѣпѣнѣатъ М Мк 9.18 З СК како не скоі дша ꙇс тѣлесе того. како не оцѣпѣнѣ како не ѹжасе сѧ ѹмъ его К 4а 22 како подвгнѫ ѧꙁꙑкъ. како не оцѣпѣнѣ тѣло мꙋ вьсе С 410.30 Изч М З СК К С Гр ξηραίνομαι ναρκάω Вж. при оцѣпѣнѣват Нвб