Старобългарски речник
отътѫдѣ 
отътѫдѣ нареч 1. Оттам, от онова място амнь глѭ тебѣ не ꙁдеш отъ тѫдѣ. доньдеже въꙁдас послѣдьн кодрантъ М Мт 5.26 З.Срв. Лк 12.59 З ꙇсъ же раꙁѹмѣвъ отде отъ тѫдѣ М Мт 12.15 З.Срв. С 404.27 ꙇ бꙑстъ егда съконьа съ пртъѧ сѩ. прѣде отъ тѫдѣ М Мт 13.53 З А касаѭшт бо сꙙ рѫцѣ стааго отъбѣгааше дхъ въ нъ ѹдъ.  пакꙑ отътѫдѣ прѣсꙙжѫштама рѫкама стааго. аб въ дрѹгꙑ ѹдъ прѣстѫпааше С 567.16 2. Оттогава, от онзи момент нъ ꙗкоже велкꙑѧ  стнънꙑѧ благꙑѧ нравꙑ мѫжа. съкаꙁахомъ. тако достотъ  нанесенѫѫ мѹ бѹрѫ.  отътѫдѣ събꙑвъше сꙙ мѹ велко падень съповѣдат. глагол҄ѫштемъ потомъ ꙗкоже стъ С 520.26 М З А С Гр ἐκεῖϑεν ἐντεῦϑεν отъ тѫдѣ оⷮ тѫдѣ Вж. при отътѫдѹ Нвб