Старобългарски речник
отърещ сѧ 
отърещ сѧ -отърекѫ сѧ -отърееш сѧ св 1. Отрека се, откажа се ꙇ прскръбенъ бꙑстъ цсрь ꙁа клѧтвꙑ.  въꙁлежѧщхъ съ нмъ. не въсхотѣ отърещ сѧ е М Мк 6.26 З А тако ѹбо вьсѣкъ отъ васъ. же не отъреетъ сѧ вьсего своего мѣнѣ. не можетъ мо бꙑт ѹенкъ М Лк 14.33 З а хъ потомь не отърее сѧ. тѫжде кръвь прѣданѫѭ. въ отъпѹштенье грѣхомъ въдаті самомѹ продавъшю ѭ. аште бі хотѣлъ К 7b 32 2. Разделя се, простя се ꙇ отърекъ сѧ мъ де въ горѫ помолтъ сѧ М Мк 6.46 З рее же  дрѹгꙑ дѫ по тебѣ г. древле же повел отърешт м сѧ. ꙇже сѫтъ въ домѹ моемь М Лк 9.61 Изч М З А К Гр ἀποτάσσομαι ἀϑετέω παραιτέομαι отърешт сѧ Вж. при отърещ Нвб