Старобългарски речник
оправьдт сѧ 
оправьдт сѧ -оправьждѫ сѧ -оправьдш сѧ св Прав съм, справедлив съм помлѹі мѩ бже ... тебѣ едіномѹ съгрѣшіхъ. ї ꙁълое прѣдъ тобоѭ створхъ. ѣко да оправьдіші сѩ въ словесе [!] твоіхъ. ї прѣпьріш вънегъда осѫдті сѩ СП 50.6 оправьдт сѧ самъ δικαιόομαι ἐμαυτόν Оправдая се, намеря си благовиден предлог онъ же хотѧ оправьдт (т) сѧ самъ. рее къ св. ꙇ кто (е)естъ ꙇскрън мо М Лк 10.29 З А Изч М З А СК СП Гр δικαιόομαι Вж. при оправьдат Нвб