Старобългарски речник
нарцат 
нарцат -нарцаѭ -нарцаш несв 1. Наричам, давам име или прозвище на някого прдѫ обрѣꙁатъ отроѧте. ꙇ нарцахѫ е менемъ отца своего ꙁахарѣ М Лк 1.59 З А ѣко нктоже естъ отъ роженѣ твоего. ꙇже нарцаатъ сѧ менемь тѣмь М Лк 1.61 З А рее мъ. цсре ѩꙁкъ ѹстоѩтъ мъ.  обладаѭште м. благодателе нарцаѭтъ сѧ М Лк 22.25 З амемѹрꙿмнѭ же нарцаѭтъ кнꙙꙁа сьвѣтъ хъ. тъ бо  прьвъ сьвѣтьнкъ нарцатъ сꙙ С 56.7—8, 9 аꙁъ понї сꙙ нарцаѭ С 133.21 Срв.139.20 ьстьно тѣло ... првеꙁѫтъ вь велкѫѭ цръкъве. ꙗже тъгда рн нарцааше сꙙ С 208.16 2. Провъзгласявам, обявявам, назовавам някого някакъв како ѹбо давꙑдъ. дхмъ нарцаатъ і га глѧ М Мт 22.43 ЗI, А, СК. Срв. Мт 22.45 М, ЗI, А, СК;Мк 12.37 М, З, А;Лк 20.44 М З отъца не нарцате себѣ на ꙁем. еднъ бо естъ отцъ вашъ. ꙇже естъ ннбсхъ М Мт 23.9 ЗI А вовода рее ꙿто ѹбо мене л не матъ богъ мѹже рее жьрѫ ... васлскъ рее отецъ нарцаатъ сꙙ.  вьседръжтель С 21.17 3. Прич. сег. страд. като прил. нарцамꙑ λεγόμενος, καλούμενος, ὀνομαζομενος Наричан, на име, по прозвище род сѧ ісⷭ҇ъ нарцамꙑ хсъ М Мт 1.16 А, СК. Срв.Мт 27.17 М, З, А, СК;Мт 27.22 М, З СК; СЕ25а 20 С510.7  пршедъ въсел сѧ въ градъ нарцамꙑ наꙁареѳъ М Мт 2.23 А СК вдѣ дъва брата смона нарцамѧаго петра  аньдреѫ брата го М Мт 4.18 З, А. Срв.Мт 10.2 З тъгда шедъ отъ обоѭ дсѧт нарцаемꙑ юда скаротъскꙑ М Мт 26.14 З, А, СК. Срв.Лк 22.3 М, З;Лк 22.47 М, З; К4а 16 пршедъше на мѣсто нарцаемое голъгота М Мт 27.33 З А ꙇ смона нарцаемааго ꙁлота М Лк 6.15 З ꙇдѣаше съ въ градъ нарцаемꙑ нанъ М Лк 7.11 З А марѣ нарцаемаѣ магдалн М Лк 8.2 З отде еднъ на мѣсто по(у)сто града нарцаемааго вдъсада М Лк 9.10 З прблж сѧ ... къ горѣ нарцаемѣ елеонъ М Лк 19.29 З.Срв. Лк 21.37 М З прблжааше же сѧ праꙁдьнкъ опрѣснокъ. нарцаемꙑ пасха М Лк 22.1 З тома нарцаемꙑ блꙁнецъ М Йо 11.16 З, А, СК. Срв.Йо 20.24 М, А;Йо 21.2 М, З, А; С498.26 въ амасїскъ градъ ... бѣаше же храмъ кѹмрꙿскꙑ скон. нарцамъ петасъ.  дрѹгꙑ серафмъ С 17.8 на мѣстѣ нарцамѣ доскоръ С 23.17 жвѫшта вь вьс нарцамѣ вдана С 24.23 првръженъ бꙑстъ въ островъ нарцамꙑ алсосъ С 539.4—5 же нарцатъ сѧ ὂ λέγεται Което ще рече, сиреч равв. еже нарцаетъ сѧ ѹтелю А Йо 20.16: нарцат сѧ М З А СК Е СЕ К С Гр καλέω ἐπικαλέω ἐπικαλέομαι ἀποκαλέω λέγω ἐπιλέγω ὀνομάζω ἐπονομάζω προσαγορεύω ἀναγορεύω ἀνακηρύσσω φημί λογίζομαι ὁμολογέω Нвб Вж. при нарещ