Старобългарски речник
красоват сѧ
красоват сѧ
-красѹѭ сѧ
-красѹш сѧ
несв
Крася се, украсявам се
прде къ н҄емѹ. обрѣте лствмъ красѹѭште сꙙ. не мѣѭштъ же плода сьмрьт
С
351.17—18
вꙑ веселте сꙙ смѣхомъ. аꙁъ же пѣтмъ. вꙑ красѹте сꙙ ꙁлатомъ. аꙁъ же крьстомъ
С
19.21
послѹхѹтъ м мѫдрост слово глагол҄етъ ꙗко богъ съмрьт не сътвор. н красѹтъ сꙙ пагѹбѣ жꙁн
С
389.6—7
Изч
С
Гр
κομάω
τέρπομαι
Вж. при
красоват
Нвб