Речник на Патриарх Евтимий
мꙑсль  
мꙑсль - ж (15) 1. Мисъл. Да сїаеть свѣтлостїѫ добродѣтѣле твоа багрѣнца, ѧда же твоа да сѫтъ въꙁдыханїа  слъꙁы, памѧт(ь) же съмр(ъ)тнаа да посѣщаетъ вынѫ тво ѹмь, бѫдѫщее же царство да мътаеть нелѣностно твоа мысль ЙР 20.10 да ѹкрѣпетсе рѹкы раслаблные  колѣна ѻслаблнаа да ѹтѣшет се. малодꙋшнї мыслїю ѹкрѣпте се  не боте се Конст 439r.14 Ꙗв, владыко, лце твое на же късвѧтомꙋ просвѣщенїѹ готовѧщх сѧ  желаѫщх грѣховнѫѧ скврънѫ съвлѣщ сѧ, оꙁар тѣхь мысль, ꙁвѣст х въ вѣрѣ СВВ 397.2 Същото значение и в ЙР 24.2 Конст 424r.5 Нед 608v.35 611r.38 Мих 179.16 I Никод 209.28 210.34 Кипр 232.5 СВВ 397.22. 2. Намерение, замисъл. Ѹмысл же  съвѣть благъ, еже прѣнест тѣло прѣподобныѫ въ своѫ дръжавѫ. Обае благоꙁвол сѧ емꙋ таковѫѧ мысль  свомь танкѡмꙿ  кнѧѕемь стѣ ꙁьꙗвт, еже  сътвор Филот 96.16 Прѣмѹщее же въсакѹ благѹю мысль ст(ь)ство  въсакые прѣвышьшее слы, ꙗко нтоже требѹющее, мѹщ оть же къ благомꙋ ѹмышлꙗющее, се ст(ь) благомꙋ сѹщее спльннїе I Никод 218.4 Стѹд лца наша покрытьѡт гласа поношаѫщїхь  гръдост врага гонѧщаго,  въправдѫ сїа въспрѧхѡм, ꙁане въ слѣдь мыслей нашх ходхомь лѫкавых  свѧтыѧ твоѫ ꙁаповѣд  ꙁаконѡположенїа прѣстѫпхѡмь МИнд.1-2 348.32