Речник на Патриарх Евтимий
богоотьць  
богоотьць -а м (9) Баща на Бога, прародител на Бога. // В ед. епитет на Давид – старозаветен цар на Юдея и Израил. Ѳеодѡр же съ въсѣмь вѡнꙿствомь, ьстнѣ въꙁемь боголюбеꙁныѧ мѡщ, дѣше пѫтемь, радѹѧ сѧ  лкъствѹѧ ꙗкоже прѣд сѣннымь кѡвегом богоѡт(ь)цъ нѡгда Филот 97.14 тѣмже  б͠гоѡ͠ць д͠вдь ѻбрадованнѣ нѣкако въсе ꙁемльные съꙁываеть къ веселїю конце въпїе Конст 433r.32 Даждь же господь ѹсръдствѹющмъ  протающмь ѹповаемых полѹт благь въ ѡномь въсенароднѣмь праꙁнцѣ, о нмꙿже тънꙿко нѣкако богоѡт(ь)ць Давдь наꙁнамена I Никод 220.17 Същата употреба и в Петк 76r.8 Мих 171.6 ЙП 191.10 191.31 Кипр 233.3. // В мн. епитет на Йоаким и Анна, родителите на св. Богородица. свѧтых  юдотворецъ беꙁсребрънкъ, свѧтых  праведных богоѡт(ь)цъ: Іѡакїма  Анны, свѧтаго, емѹже ест(ь) д(ь)нь,  въсѣх свѧтых, хже молтвам посѣт нас, боже ЛЙЗ 287.8