Терминологичен Речник
гробъ
гробъ
-а
м
мистер.
Божи гроб
(
τάφος, ὁ
)
като свещено място (жилище) Христово:
їстаꙗ емѹ села, ꙗже сѹть: ѧсл, пещера, голгофа, крьстъ, жвотворьнꙑ гробъ, сонъ, цр͠квамъ верховьн градъ
ЙЕ Бог
254а 2 – 6
Син.
пещера
Сем. гн.
сѹсъ хрьстосъ,
съпасень,
вѣра,
црькꙑ