Старобългарски речник
ѫтробьнъ
ѫтробьнъ
-ꙑ
прил
Утробен, който се отнася до утроба
вьсѣхъ бо вѣкъ вдмꙑхꙿ. невдмꙑхъ промꙑсльнкъ богъ. же армъ прѣдъ ловѣкꙑ похѹл҄енꙑ. сь тварьм вььтенꙑ. ѫтробьнꙑмъ подвꙁанемъ женомъ бѣаше
С
190.4
Изч
С
Гр
ἐν ἀφεδρόνι
Нвб
утробен
ОА
ВА
АР
