Старобългарски речник
ꙗрьмъ
ꙗрьмъ
-а
м
Ярем, бреме, тежест [образно]
їѡсфъ ... падъ на вꙑ брат. плака сꙙ о н҄хъ. пото на вꙑ а не номь мѣстѣ. сь лѣпотꙑ на вꙑꙗхъ хъ плака. же съврьгошꙙ ꙗрьмъ братьства сь себе
С
364.29
да лма же ѹбо отъвръгосте сꙙ свого цѣсара. прѣбѫдѣте ѹбо нецѣсарѹм. работьнꙑ ꙗръмъ вѣьнꙑ влаꙙште
С
435.26—27
прстѫп подъ ꙗръмъ вꙑѭ подълагаѧ. на рамѣ вьꙁъмъшѹѹмѹ. съмрьтоносьнꙑ сьмрьтьнꙑ крьстъ. ꙗкоже тѣмъ сплънт вꙑшьн҄ мръ
С
533.21
Изч
С
Гр
ζυγόν
ꙗръмъ
Нвб
ярем
ОА
АК
НТ
Дюв
НГер
ЕтМл
БТР
АР
ДА