Старобългарски речник
ꙗдъ 
ꙗдъ -а м 1. Отрова аште т реетъ пото ꙁлъъ  оцьтъ сплъ. рьц мꙋ да мꙑ сьмрьтоносьнъ ꙗдъ ꙁмнъ ꙁблюмъ С 484.10 2. Прен. Злоба, жлъч, язвителност не бѫді нікътоже сьде ꙇюда сꙑ. нꙇкътоже лѫкавенъ. нікътоже ліцемѣръ. нікътоже ѣда ꙇмꙑ. вь сръдьці съкръвена. не ꙇно въ ѹстѣхъ носѧ. ꙇно же въ ѹмѣ К 8а 9 Срв. С420.11—12 не моꙁ нктоже ꙗдѹ мѣѧ въ ѹмѣ. да не осѫжден вьꙁьметъ С 420.30 не бѫд юдоѭ тѹ нктоже. да матъ ꙗдѹ ꙁъла С 421.12 Изч К С Гр ἰός ѣдъ Нвб яд ОА ЕтМл БТР АР РРОДД ДА