Старобългарски речник
ловѣколюбьствь 
ловѣколюбьствь -ꙗ ср Човеколюбие, обич към хората, към човешкия род сѹгѹбо дьнесь прішестіе гне. сѹгѹбо съмотренье. сѹгѹбо лвколюбьствіе сѹгѹбо сънітьее въ кѹпѣ же і съмѣренье К 12b 38—39 і сімъ благꙑмъ нꙑ съподобітъ ... ꙇ обѣштанꙑмъ. благодѣтьѭ. ꙇ колюбьствьемь. га нашего іс ха. съ ѹмь кѹпно. съ стꙑмь дхомь К 9b 28 прнесѣмъ вѣ господев млост  ловѣколюбьствꙗ. да вьндемъ въ цѣсарьство небесьно С 341.7 мол нѣкꙿто фарсе га да ꙗстъ сь н҄мь ...  въ фарсенѫ хлѣвнѫ прде акꙑ ловѣкъ. вьсе мѣсто спльнꙗѧ. да  бож стро  ловѣколюбьств покажетъ С 391.6 К С Гр φιλανϑρωπία τὸ φιλάνϑρωπον ловѣколюбьств ловѣколюбьствіе ловѣколюбьствье Вж. при ловѣколюбь Нвб