Старобългарски речник
цѣсар҄еват 
цѣсар҄еват -цѣсарюѭ -цѣсарюш несв цѣсароват -цѣсарѹѭ -цѣсарѹш Царувам, царствам, господствам відѣхъ ѹкоріꙁнънꙑмь вѣньцемь. благодѣть свьтѧштѭ сѧ. елі бо распінаемъ цѣсарюетъ. како бѫдетъ вѣнъаемъ. ꙁнаетъ цсрстве его тварь К 11а 38 кꙿто вꙑ ѹбо веде по пѹстꙑн҄. кꙿто л кръм. кога првъпватъ мѡӱс глагол҄ꙙ. гь цѣсарѹѧ вь вѣкꙑ  на вѣкꙑ  ште С 435.23 бѣаше алеѯандръ хвалꙙ бога  глагол҄ꙙ. цѣсарѹѧ вь вѣкꙑ богъ С 158.5 Изч К С Гр βασιλεύω Нвб Срв царувам ОА ВА АК Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА