Старобългарски речник
храмна 
храмна -ꙑ ж Къща, дом, здание ꙇ се жена ... ѹвѣдѣвъш ѣко вьꙁлежтъ. въ храмнѣ фарсѣовѣ. прнесъш алавастръ мѵрѹ ... плаѫшт сѧ наѧтъ мот ноѕѣ его слъꙁам М Лк 7.37 З А вьꙁвѣашѧ вѣтр  опьрѣшѧ сѧ храмнѣ то. ꙇ паде сѧ М Мт 7.27 З А СК каѣ жена ... аще погѹбтъ драгмѫ еднѫ. не въжѕаатъ л свѣтльнка.  помететъ храмнꙑ. ꙇ штетъ прлежъно М Лк 15.8 З вьсѣкъ ѹбо же слꙑштъ словеса моѣ с  твортъ ѣ. ѹподоблѭ  мѫжѭ мѫдрѹ. же соꙁъда храмнѫ своѭ на камене М Мт 7.24 З А храмна же сплън сѧ отъ вонѧ хрꙁмънꙑѩ М Йо 12.3 З А СК не въꙁможеш стат протвѫ врагомъ свомъ.  побѣгнеш отъ лца хъ.  поженѫтъ тꙙ  въбѣгнеш въ храмнѫ С 195.13 Подслон, убежище. пьтіца обрѣте себѣ храмінѫ. ї грълца гнѣꙁдо себѣ СП 83.4 господнъ храмнꙑ [храмнѣ] οἰκοδεσπότης Стопанин, собственик на дом, къща ѣко аште б вѣдѣлъ гнъ храмнꙑ. въ кꙑ асъ тать прдетъ бьдѣлъ ѹбо б М Лк 12.39 З, А, СК. Срв.Мт 24.43 СК храмна тьмньнаꙗ τὸ δῶμα τῆς φυλακῆς Затворническа килия хотꙙште же ꙁвѣстьнѣ вдѣт. вьꙁлѣꙁошꙙ на храмнѫ тьмньнѫѭ.  двьрьцам съмоштраахѫ долѹ С 184.7 М З А СК СП СЕ С Гр οἰκία οἰκίσκος храміна Нвб храмина остар ОА ВА