Старобългарски речник
хладъ 
хладъ м 1. Прохлада, хладина жден ꙇꙁ него вꙿсь дхъ творѧще жѧждѭ ... палѧщѭ грътань его. прохлад хладомь твомь. напо  ꙇстоьнкомь твоеѩ благост СЕ 29b 24 Образно. хладомь твоеѩ благост. вьꙁгортъ сѧ вь немь. съмꙑсльно пламень дховенъ СЕ 23b 6 2. Ветрец, прохладен повей на вятър  повелѣ бѹрі  ста въ хладъ.  ѹмлъкѫ влънꙑ его.  въꙁвеселішѩ сѩ ѣко ѹмлъкѫ СП 106.29 Изч СП СЕ Гр αὔραι αὖραι Нвб хлад ОА ВА Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА Срв хладина ж прохлада ж [х]ладовина ж диал