Старобългарски речник
ѹтрѹдт сѧ 
ѹтрѹдт сѧ -ѹтрѹждѫ сѧ -ѹтрѹдш сѧ св Изморя се, изнемогна, измъча се ѹтрѹдіхъ сѩ въꙁдꙑханьемоімъ. ꙁмꙑѭ на вьсѣкѫ нощъ ложе мое. слъꙁамі моім постелѭ моѭ ѹмоѭ СП 6.7 ї ѹтвръді сѩ (погр. вм. ѹтрѹд сѩ, Север., с. 62, бел. под линия) въ вѣкъ жвъ бѫдетъ до конъца. не ѹꙁъртъ пагѹбꙑ егда відтъ прѣмѫдроі ѹміраѭщѩ СП 48.10 ѹтрѹд[.]хъ сѩ вопіѩ іꙁмлъе грътань моі. їштеꙁете оі моі ѹпьваѭштю мі на ба моего СП 68.4 Изч СП Гр κοπιάω κοπάξω ѹтрѹдіт сѩ Нвб утрудя [се], утруждам [се], утруждавам [се] диал ОА Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА