Старобългарски речник
ѹсѫмьнѣт сѧ 
ѹсѫмьнѣт сѧ -ѹсѫмьнѭ сѧ -ѹсѫмьнш сѧ св 1. Усъмня се; не повярвам абе же съ простеръ рѫкѫ ѩтъ і. ꙇ гла емѹ. маловѣре по ьто сѧ ѹсѹмьнѣ М Мт 14.31 З А отъвѣщавъ же с рее мъ. амнь глѭ вамъ. аще мате вѣрѫ  не ѹсѫмьнте сѧ. не ткмо смоковьнъное сътворте. нъ аште  горѣ се реете двгн сѧ. ꙇ въвръѕ сѧ въ море бѫдетъ М Мт 21.21 ЗI ꙇ вдѣвъше  поклоншѧ сѧ емѹ. ов же ѹсѫмьнѣшѧ сѧ М Мт 28.17 З А СК амнь глѭ вамъ. ѣко же реетъ горѣ се. двгн сѧ  въвръѕ сѧ въ море. ꙇ не ѹсѫмьнтъ сѧ съ срдц своемь. нъ вѣрѫ метъ. ѣко еже глтъ бꙑваатъ. бѫдетъ емѹ еже аште реетъ М Мк 11.23 З 2. Смутя се, изплаша се, побоя се  пръвомѫенца въ женахъ. въꙁде бо на ѡгнъ. не ꙋсѫмнѣвш сѧ пламене.  ꙃвѣре лютї ѹжасѫ сѧ Е 36а 9 Изч М З А СК Е Гр διστάζω διακρίνομαι μιαίνω ѹсѹмьнѣт сѧ ꙋсѫмнѣт сѧ Нвб усъмня се ОА ВА Дюв НГер ЕтМл БТР АР ДА