Старобългарски речник
ѹсѣкнѫт 
ѹсѣкнѫт -ѹсѣкнѫ -ѹсѣкнеш св Обезглавя, посека  посълавъ ѹсѣкнѫ оана вь темьнц М Мт 14.10 З слꙑшавъ же родъ рее. ѣко егоже аꙁъ ѹсѣкнѫхъ оана сь естъ. тъ въста отъ мрътвꙑхъ М Мк 6.16 З А онъ же шедъ ѹсѣкнѫ  вь(вь) тем(ь)нц. ꙇ прнесе главѫ его на мсѣ  дастъ ѭ дѣвц. ꙇ дѣвца дастъ ѭ матер свое М Мк 6.27 З А ꙇ рее родъ ꙇоана аꙁъ ѹсѣкнѫхъ. кто же естъ съ о немъже аꙁъ слꙑшѫ таковаа. ꙇ скааше вдѣт  М Лк 9.9 З стꙑ паулъ ѹмол сѣьцѫ ꙗко да ӱлꙗнѭ прѣжде го ѹсѣкꙿнѫтъ. стаа же ѹлꙗн прѣкръствъш лце сво. съ радостѭ протꙙже вꙑѭ своѭ С 14.14—15 раꙁгꙿнѣвавъ же сꙙ вовода повелѣ го ѹсѣкꙿнѫт. ведошꙙ же  ꙁ града  ѹсѣкꙿнѫшꙙ . на мѣстѣ нарцамѣ доскоръ С 23.15, 16 амемѹрꙿмн повелѣ го ѹсѣкнѫт С 66.11  ѹсѣкнѫвъше  въвръгошꙙ  вь рѣкѫ С 254.20 меемь ѹсѣкнѫт ξίφει ἀναλίσκω Посека с меч, обезглавя хрстосовꙑ рад любъве раꙁгнѣвавъ же сꙙ кънꙙꙁъ. о дръꙁост стаго мѫенка рнеа. повелѣ меемъ ѹсѣкнѫт  С 254.7—8 Изч М З А С Гр ἀποκεφαλίζω ἀποκεφαλιόω ἀποτέμνω κρούω πλήσσω ѹсѣкꙿнѫт Нвб Срв усека, усеквам диал осека ОА ЕтМл АР