Старобългарски речник
ѹстьна 
ѹстьна -ꙑ ж Само в дв. ч ѹстьнѣ или в мн. ч ѹстьнꙑ 1. Устни ꙇ жден ꙇꙁ него вꙿсь дхъ творѧще жѧждѭ. ꙇ вꙿсѭ ѩꙁѭ жегѫщѭѭ пльть его. ꙇ ѫтробѫ его. сѹшѧщѭ ѹстънꙑ его СЕ 29b 22 молꙗше сꙙ въ ѹмѣ млъꙙ.  ѹстьнѣ го подвіꙁаста сꙙ. гласа же мѹ не бѣаше слꙑшат С 116.25 да матъ ѹбо  око ѹставъ  мѣрѫ. да не беꙁ ѹма наскаетъ на вьсе же вдтъ.  ѧꙁꙑкъ стѣнѫ да матъ. да не варѣтъ ѹма. того бо дѣлꙿма  ꙁѫб  ѹстьнѣ на ѹтврьжденꙿ ѧꙁꙑка сътворенꙑ сѫтъ С 497.17 2. Уста [като орган на речта] прблжаѭтъ сѧ мьнѣ лѭдъе с ѹстꙑ свом.  ѹстънам ьтѫтъ мѧ. а срдце хъ далее отъстотъ от мене М Мт 15.8 З. Срв.Мк 7.6 М З глашѧ ѹстънам. покꙑвашѧ главам. млтвам бцѧ Е 31б 11 ѹмножішѩ сѩ немошт іхъ по сіхъ ѹѩдрішѩ сѩ не съберѫ сънемъ іхъ отъ кръвꙑ. ні помѩнѫ же імѩн (!) іхъ ѹстънамі момі СП 15.4 да не въꙁглѭтъ ѹста моѣ дѣлъ лвъ. ꙁа словеса ѹстънъ твоіхъ. аꙁъ съхраніхъ пѫті жестокꙑ СП 16.4 ѹдръжі ѩꙁкъ своі отъ ꙁла.  ѹстьнѣ своі не глат льсті СП 33.14 ѣко лѹьші млостъ твоѣ пае жівота. ѹстьнѣ мо (!) похваліте тѩ СП 62.4 въꙁдамъ тебѣ обѣтꙑ моѩ. ѩже ꙁдрѣсте ѹстьнѣ мо. (!) ї глашѩ ѹста моѣ въ пеалі моеї СП 65.14 ѹстънама моїма ісповѣдѣхъ. вьсѩ сѫдъбꙑ ѹстъ твоїхъ СП 118.13 медъ бо капл҄етъ отъ ѹстьнѹ женꙑ блѫдьнꙑ. ꙗже вь врѣмꙙ помажетъ грьтань тво. нъ послѣжде горьа ꙁль обрꙙштеш С 351.1 Образно. тѣмже ѹбо въꙁносмъ жрътвѫ хвалѣ вꙑнѫ бв сїрѣъ плодъ ѹстнамъ. сповѣдаѫщем сѧ мен его Е 34а 16 сѹетъна гла къжьдо къ іскрьнюмѹ своемѹ. ѹстънꙑ лъстівꙑѩ сръдьцемь.  въ срьдъці глашѩ ꙁълаѣ СП 11.3 ꙁлѣ сѩ благодѣтъ ѹстънахъ твоіхъ. сего раді блг тѩ бъ въ вѣкъ СП 44.3 се ті отъвѣщаѭтъ ѹстꙑ своімі. ї орѫжье вь ѹстьнахъ іхъ ѣко къто слꙑша СП 58.8 ѣко тѹка  масті сплъні сѩ дша моѣ. ї ѹстьнѣ радості въсхвалѩтъ тѩ ѹста моѣ СП 62.6 въꙁдрадѹете сѩ ѹстьнѣ моі егда въспоѭ тебѣ СП 70.23 ѣко прогнѣвашѩ дхъ его.  раꙁнъствова ѹстънама свома СП 105.33 ѡтъргнете ѹстьнѣ мої пѣне. егда наѹш мѩ оправъданемъ твоїмъ СП 118.171 да нікꙑже ѹбо отъ владꙑкъ. отъ непріѣꙁні. обладанъ съ ѹстънама своꙇма. ꙇсповѣдаѩ себе вѣръна срдцемь К 2b 27—28 отврѣст ѹстьнѣ [комѹ] ἀνοίγω τὰ χείλη Отворя устата [някому], развържа езика [някому] гі ѹстънѣ моі отвръꙁеші. ї ѹста моѣ вьꙁвѣстѩтъ хвалѫ твѫѭ СП 50.17 съвѧꙁат ѹстьнѣ δέω τὰ χείλη Затворя устата [някому], вържа езика [някому] пото пае сама гнѣвл҄ѫ їѡсфа. да ꙁаражѫ млъанмъ отъвѣштан. да съвꙙжѫ млъанмъ ѹстьнѣ. т съ агг҄еломъ невдмо съпьрѫ сꙙ С 242.7—8 М З Е СП СЕ К С Гр τὰ χείλη ѹстъна ѹстна Нвб устна, устни ОА ВА Дюв ЕтМл БТР АР ДА ЕА