Старобългарски речник
ѹстрашт 
ѹстрашт -ѹстрашѫ -ѹстрашш св 1. Уплаша, изплаша пріемлѫштеі бо достоіно ьсть польꙁѫ імѫтъ. а наслаждаѭштеі сѧ недостоіно. большѫ мѫкѫ себѣ пріемлѫтъ. сі глѫ не хотѧ ѹстрашꙇті. нъ ѹтвръдіті К 8b 2 то того нꙑнꙗ поставлъ с.  бога  нареш. не повнѫ сꙙ ѹбо тебѣ. н скрала твоꙗ. н мѫкꙑ твоѧ ѹстрашꙙтъ мене С 162.3 ꙗкоже аште несьвѣдьнаꙗ глагол҄ѫ на о хрстосѣ. аште  несьвѣдьнаꙗ ѹдеса сповѣдаѧ. ѹштрашѫ [!] послѹшаѭштааго. не толма о тѣхъ ꙗкоже о крьстѣ крашѫ сꙙ С 428.10 Образно. въ тьмнꙑ егѹпꙿтъ пѹстшꙙ.  свободьнааго акꙑ роба продашꙙ. а  нꙑ сънъ хъ ѹстраш. свꙙтое бо мꙙ покаꙁа хрстосовѹѹмѹ обраꙁѹ бꙑт С 389.22 2. Заплаша да овꙑ пешт сѫште въ манастꙑр въжегъше. дрѹꙁ же на раꙁбонкꙑ ѹстръмвъшꙙ сꙙ ѹстрашшꙙ. ꙗкоже омрьтвѣт мъ  меꙙ ѹпꙋстт С 39.3  дѣлесꙑ  словесꙑ. вꙑшьша бѣсъ створ. ѹдеса творт многа дастъ. ѹстраш бѫдѫштмъ огн҄ьмъ С 414.11 Изч К С Гр φοβέω καταπλήσσω πτοέω ѹстрашꙇті Вж. при ѹстрашат Нвб