Старобългарски речник
ѹспѣт 
ѹспѣт -ѹспѣѭ -ѹспѣш св 1. Успея в нещо, постигна нещо вдѣвъ же платъ ѣко несоже не ѹспѣатъ. нъ пае млъва бꙑваатъ. премъ водѫ ѹмꙑ рѫцѣ прѣдъ народомъ глѧ. не повненъ есмъ отъ кръве сего праведънааго. вꙑ ѹꙁьрте М Мт 27. 24 З А СК ніесоже ѹспѣетъ врагъ на нь. ї снъ беꙁаконеніѣ не пріложітъ оꙁълобті его СП 88.23 повелѣ къ сѫдштѹ првест.  глагола мъ. нꙿсоже не ѹспѣвъше пръвꙑмъ вашімъ пьрѣнмъ. послѹшате мене  пожьрѣте велкѹѹмѹ раклѹ С 177.22 повелѣ кнꙙꙁь бт ꙗ жъꙁлмъ по ребромъ.  власѣномъ сѹкномъ вьстрат ранꙑ ю.  не ѹспѣ ньсоже С 213.12 комсе пото прведе въ градъ с. правьдвааго сего мѫжа да нꙑ погѹбтъ.  тꙑ не ѹспѣш нсоже С 229.27—28 то слꙑшавъшꙙ онꙑ отдошꙙ нъ нꙿтоже ѹспѣшꙙ С 374.2 тако бо  мноꙁ немлоствꙑѧ обꙑкл сѫтъ тьмнꙑ нарцат. на кꙑ ѹбо ѹспѣхъ дѣвъста (!) гда невѣстьнка не вдѣшꙙ.  не тлъкнѫвъшꙙ ѹспѣшꙙ С 374.29 то нкꙿтоже насъ не помлѹтъ. тамо аште  много плаемъ сꙙ ꙁа грѣхꙑ.  же скврьнавꙑ рꙁꙑ мꙑ нꙿтоже ѹспѣ С 378.15 тъ вь свое памѧт бжсьнѣ съдръжш вꙿсѣхъ дѣлеса.  словеса  мъсл(.) еже естъ кꙿто ꙿто насъ ѹспѣлъ вь вꙿсе жтье свое  сꙿтворлъ Р VII 4.19 2. Помогна, принеса полза някому алеѯандре пожьр. даже не бѫдеш въ сковрадѣ.  нꙿтоже т ѹспѣтъ гоже тꙑ ьтеш хрстоса С 157.21 анꙿтоннъ рее да въвръженъ бѫдетъ въ сковрадѫ. да вждѫ ꙿто мѹ ѹспѣтъ распꙙтꙑ  ѹмъръ С 157.27—28 тъгда раꙁѹмѣ грѣхъ. то ѹбо отъ сего раꙁѹмѣѭ. ꙗко гда лѣнмъ сꙙ. нъсоже намъ каꙁан ѹспѣтъ. нъ гда тъштмъ сꙙ.  сам о себѣ подвжемъ сꙙ на добро С 415.1 3. Прен. За нощ, ден — преваля, измина нощъ ѹспѣ. а дънъ прблж сѧ Е 5а 14 ѹспѣт пѫт διέρχομαι μέρος τι τῆς ὁδοῦ Измина, извървя [много] път їакѡвъ же мъ сꙙ пѫт ведѫштааго въ мръ. шъстꙗ дръжааше сꙙ.  ѹспѣвъ пѫт  мало съвратвъ сꙙ. обрѣте гробъ ветъхъ подобольнъ пештерѣ С 527.23 Изч М З А СК Е СП С Р Гр ὠφελέω ὀνίνημι ἀνύω προκόπτω Нвб успея, успявам ОА ВА Дюв НГер ЕтМл БТР АР