Старобългарски речник
ѹрцат 
ѹрцат -ѹрцаѭ -ѹрцаш несв 1. Прикривам, скривам; изменям, отричам се от нещо бъ же еднъ прꙁраетъ. съвѧꙁаѩ вꙿсѧ ѹрцаѭщѧѩ своего обраꙁа.  съвѣщаваѭщѧѩ на нь. ѫꙁам въ тъмѫ вътрътъравъ. съвѧꙁанъ СЕ 55а 6 2. Прич. сег. деят. като същ. ѹрцаѩ м ед ὁ διορίζων Този, който определя, отрежда, посочва да аште томѹ вѣрѹш ꙗко вѣрѫ матъ. то  то вѣроѭ прм. ꙗкоже бо кръстѧ  прносꙙ бескврънънѫѭ жрътвѫ. ного нсоже твортъ. нъ тъьѭ рѫцѣ вьꙁдвгнетъ къ свꙙтѣ троц стѣ. сце  покаан тебѣ ѹрцаѧ. ного нсоже твортъ. нъ тъѭ ѧꙁꙑкомъ съпасен тебѣ твортъ С 362.4 Изч СЕ С Гр βασκαίνω Нвб Срв уричам НГер ЕтМл