Старобългарски речник
ѹн҄ь 
ѹн҄ь -ѹн҄ьша -ѹн҄ьше прил срав По–добър ѣко ѹслꙑшаті гню. ꙇ до послѹшаньѣ ѹнѣе дара благо ѣко прѣꙁьрѣ слово гне. ꙇ ѹкорітъ тѧ гъ ѹнебꙑтівъ владꙑкѫ К 3а 1 какоже стъ обраꙁъ прѣложенꙗ. сї велствомъ тѣла.  юностѭ раштенꙗ.  слоѭ тъенъ вьсѣхъ свохъ. ѹн҄ьше вьс въ омъство въьтен бꙑшꙙ.  ꙁа браньскѫѭ хꙑтрость.  ꙁа мѫжьство дшꙙ С 84.29 онь же кь нмь  аꙁь глѫ ꙗко добро стъ жт. нъ оно ѹн҄е стъ гоже мꙑ любмъ С 130.1 како же бѣ сътворт юдѫ кротъка. нѫждеѭ вол҄еѭ л. аште нѫждѫѫ н сце ра ѹн҄ бꙑт. нктоже нѹдьма бꙑваатъ добръ С 414.1 Изч К С Гр διενεγκών κρείσσων βελτίων ѹн҄ Нвб Ø