Старобългарски речник
ѹнꙑнь 
ѹнꙑнь -ꙗ ср Униние, скръб, печал вьꙁдрѣма дша моѣ отъ ѹнꙑнѣ. ѹтвръді мѩ въ словесехъ твоїхъ СП 118.28  ег҄да тѧ вдтъ мѫжьскꙑ вꙿсе тръпѧща. пакꙑ налагаетъ т ѹнꙑне. многопрлежьно СЕ 88а 23 вꙿсегда ѹбо тамо ѹбогꙑ въ ѹнꙑн дрꙙхльствѣ бꙑваатъ. богатꙑ же въ сласт  вь весел С 491.15  не тъьѭ се. нъ  отъ нѣхъ многъ. раꙁльна ѹнꙑньꙗ раждаѭтъ сꙙ. праꙁдьнъствѹѭштїмъ. о жтстѣхъ праꙁдьньствхъ. пасꙑ же тамо. ѹбогꙑ ѹбо въ дрꙙхльствѣ. богатъ же вь весел С 492.20 гда бо ѹꙁьртъ богатааго ѹбогꙑ. въ многоцѣннѫ одеждѫ одѣна. ѹстрѣл҄енъ бꙑстъ пеальѭ. окаꙗлъ себе. тъмам прмꙑсллъ. сꙺде же  само ѹнꙑн отꙙто бꙑстъ. дна бо вьсѣмъ стъ рꙁа С 493.1 Изч СП СЕ С Гр ἀκηδία ἀϑυμία ѹнꙑн ѹнꙑне Нвб униние ОА ВА ЕтМл БТР АР Срв унилост ж