Старобългарски речник
ѹмъножат 
ѹмъножат -ѹмъножаѭ -ѹмъножаш несв 1. Умножавам се, увеличавам се [за количество]; размножавам се  ꙗкоже онъ гласъ глагол҄ꙙ. растте  ѹмножате  спльнте ꙁемьѭ. днѫ реено бꙑстъ. нъ по вьса лѣта дѣло бꙑватъ С 420.21 2. Надценявам, преувеличавам а тꙑ лствмъ ꙁакрꙑвъ о с. вьсь сꙙ тамо прѣда. н отъ того дебельства болѣꙁн мѣѧ. н къ цвѣтьца въꙁорѹ лесе свого не прѣведꙑ.  тꙑ бсръ адъскꙑ мже сꙙ красꙙтъ. ꙁьлѣ ѹмножаш. а хсов люд тъ отъкрваѭ лѣпѣ. стѫ по стнѣ прмьѭтъ стнънѫѭ ꙁарѫ С 335.15— 16 Изч С Гр πληϑύνομαι πολυωρέω ѹмножат Нвб умножавам [се], умножа [се] ОА ВА Дюв НГер ЕтМл БТР АР