Старобългарски речник
ѹмрьтвт 
ѹмрьтвт -ѹмрьщвлѭ -ѹмрьтвш св 1. Умъртвя, убия, погубя някого прѣдан же бѫдете родтелꙑ  братрѭ.  родомъ  дрѹгꙑ. ꙇ ѹмрътвѧтъ отъ васъ М Лк 21.16 З А СК смотрѣетъ (!) грѣшьнкъ на праведьнаего. ї щетъ ѹмрътвіт  СП 36. 32  погъна лка ѹбога і ніща. і ѹмілена срдцмъ ѹмрътвіті СП 108.16 легъко бо ома твома влко. ѹмрътвт ꙇ ожвт. нꙁъвест въ адъ. ꙇ пакꙑ вьꙁвест СЕ 78b 23 потъкѫ сѧ о наковалѣ непобѣдімѣемъ. нъ сам съть..ні бꙑшѧ. въꙁнѣсѧ на дрѣво камень. ꙇ съшедъ ѹмрътв ѩ К 12b 26 Срв. С448.22—23 гꙿда вьꙁлегꙑ въ гробѣ ꙗкоже вь рѣвѣ. хотѣаше отъвалт камꙑкъ отъ гроба. гда вььтенꙑ съ мрьтвьц хотѣаше ѹмрьтвт кѹстодѭ С 472.30 Образно. стѹденꙑмъ бо грѣхомъ дꙗволъ ловѣьска срьдьца ѹмрꙿтв. тѣмь пророкъ молꙗше сꙙ глагол҄ꙙ С 348.29—30 2. Унищожа, победя раꙁдрѹшлъ ес съмръть. ꙇ вꙿсѭ болѣꙁнь ѹмрътвлъ ес. ꙇ вꙿсѭ слѫ непрѣꙁннѫ СЕ 30а 10—11 пргвоꙁдлъ ес срце вꙿсѣкомѹ недѫгѹ. ꙇстръганемь жлъ свохъ. ѹмрътвлъ ес слꙑ вꙿсѣкомѹ недѫгѹ СЕ 35b 18  како непобѣдмꙑѧ побѣдꙑ постав. кде же съмрꙿть ѹмрьтв.  како стьлѣн стьл С 463.5 тꙑ грѣха въ пльт отꙿсѫд. тꙑ сьмрьть вь пльт ѹмрьтв. тꙑ бестьлѣнмъ тьлѣнь отъгъна С 505.25 сполѹ ѹмрьтвт ἡμιϑανῆ ποιέω τινά Полуумъртвя някого т тако по дꙿномѹ  по двѣма обраꙁѹѭште. влѣаахѫ.  доведъше пешт  прлагаѭште мъ главꙑ пал҄ѣхѫ.  їсполѹ ѹмрьтвівъше пометаахѫ на ꙁем С 39.7—8 сꙑнове ѹмрьщвл҄ен οἱ υἱοὶ τῶν τεϑανατωμένοι Осъдените, обречените на смърт да вьнідетъ прѣдъ тѩ въꙁдꙑханіе окованꙑхъ. по велью мꙑшьцѩ твоеѩ. сънабьді снꙑ ѹмръштвенꙑхъ СП 78.11 ѹслꙑшаті вьꙁдꙑханіе окованꙑхъ. раꙁдрѣшіті снꙑ ѹмръщвенꙑхъ СП 101.21 ѹмрьтвт сѧ М З А СК СП СЕ К С Гр ϑανατόω νεκρόω ϑνῄσκω ἀποκτείνω ѹмрътвт ѹмрътвіт ѹмрътвіті ѹмрьтвіт ѹмрꙿтвт Нвб умъртвя, умъртвявам ОА ВА НГер ЕтМл БТР АР ДА