Старобългарски речник
ѹвѣтьнкъ
ѹвѣтьнкъ
-а
м
Утешител; застъпник, защитник
аще кто любтъ м. ꙁаповѣд моѧ съблюдетъ. аꙁъ ѹмолѫ оца. ного ѹвѣтьнка дастъ вамъ. да съ вам естъ вь вѣкъ
СК
Йо 14.16
Изч
СК
Гр
παράκλητος
Нвб
Ø