Старобългарски речник
тѫга 
тѫга -ꙑ ж 1. Мъка, притеснение, безпокойство, тъга  бѫдѫтъ ꙁнаменѣ въ слънъц  лѹнѣ.  ѕвѣꙁдахъ. ꙇ на ꙁем тѫга ѩꙁкмъ. отъ пеаанѣ шюма моръскааго  въꙁмѫщенѣ М Лк 21.25 З А СК съвꙙꙁан же бꙑвъше подошꙙ вь пеал мноꙁѣ  въ тѫꙁѣ. пѫтемъ же С 57.29 ако цѣсар ѹбо одръжмѹ пеалм мѣньꙗ.  многам тѫгам обьѧтѹ С 492.11—12 врѣмꙙ же жꙙтвъно бѣаше. сълѹ же сꙙ жꙙжд велцѣ бꙑт народомъ многомъ сѫштемъ. ꙗкоже въ тѫꙁѣ велцѣ бꙑвшемъ мъ С 568.11 2. Напрежение, труд, усилие дошꙙ же сь нмъ въ манастꙑрь.  мꙿногѫ тѫгѫ мѣахѫ вьсѣьскꙑ пекѫште сꙙ мъ цѣлт ранꙑ С 51.19 Трудност, изпитание. въпрⷭо. тръпш в҄сѭ тѫгѫ. ꙇ пеаль мьншъскааго жтѣ. црства рад нбсънааго СЕ 87а 20 беꙁ тѫгꙑ ἀνεπηρέαστος Без мъка, без страдание онъ же молтвѫ сътворвъ. беꙁ болѣꙁн сътворівъ  бес тѫгꙑ отъпѹст ѧ. отъпѹштеномъ же мъ бꙑвьшемъ С 39.19 Изч М З А СК СЕ С Гр συνοχή ϑλῖψις στενοχωρία περίστασις ἀγών Нвб тъга ОА ВА АК НТ Дюв НГер ЕтМл БТР АР