Старобългарски речник
тꙑсѫщьнкъ
тꙑсѫщьнкъ
-а
м
Хилядник; военачалник, командващ хиляда войника
ꙇ прклѹьшю сѧ дьн потрѣбънѹ. егда родъ рождъствѹ своемѹ веерѭ творѣаше кънѧѕемъ свомъ тꙑсѫштьнкомъ. ꙇ старѣшнамъ галлескамъ
М
Мк 6.21
З
А
спра же тꙑсѫштънкъ. ꙇ слѹгꙑ юдескꙑ. ѩсѧ са съвѧꙁашѧ . ꙇ вѣсѧ къ аннѣ пръвѣе
М
Йо 18.12
Изч
М
З
А
СК
Гр
χιλιάρχος
тꙑсѫштьнкъ
тꙑсѫштънкъ
тъсѫщънкъ
тъсѫщънік
тꙑсѧштьнкъ
Нвб
тисещник, тисящник
книж
остар
ВА
РРОДД