Старобългарски речник
тъьѭ 
тъьѭ нареч съюз I. нареч Само, единствено, освен егда бѣхъ вь мрѣ аꙁъ съблюдохъ ѧ въ мѧ твое. ѧже далъ ес мнѣ. съхранхъ.  нктоже отъ нхъ. не погꙑбе тъѭ снъ. погꙑбѣльнꙑ. да сѫбѫдѫтъ с кънгꙑ СК Йо 17.12 он же вьпꙗхѫ вьꙁьм вьꙁьм распън і. гла мъ платъ цра л вашего распьнѫ. отъвѣщаш архереі. не мамъ цра. тъѭ кесара СК Йо 19.15 се бо мѣаше льствъ на ѹмѣ. да тъьѭ въкѹсꙙтъ отъ брашьна мѹ.  обьштьнкомъ бꙑт вѣрѣ С 58.11 вьсѣмъ же дарꙑ даꙗхѫ. дꙿного же тъьѭ оставшꙙ бе ьст С 93.6 тъьѭ слꙑша даудъ.  абь отъвѣшта съгрѣшх. господев с С 360.24 онъ ѹбо нѫждьноѭ тъьѭ пштеѭ пеетъ сꙙ.  бесꙿпеально  бескрꙿбьно жт жвꙑ С 492.15—16 пакꙑ хотѣ раꙁбонка вьвест въ породѫ.  тъьѭ слово рее.  раꙁбонка въ породѫ вьведе С 308.20—21 II. Като съюз. Свързва съчинени противопоставителни изречения: но само не пьцѣте сꙙ глагол҄ѫште. то ꙗмъ л то пмъ ... тъьѭ просте цѣсарьства божꙗ С 290.23 же ѹбо можеш творт то твор. тъьѭ скорѣ С 112.16 не тъьѭ ... нъ [] οὐ μόνον ... ἀλλὰ καί Свързва части на изречението и съчинени изречения с градационно противопоставяне: не само ... но [и] не о сⷯꙸ же молѫ с тъѭ. нъ о вѣрꙋѭщхъ словесемъ хъ въ м твое СК Йо 17.20 не тъьѭ дноѭ ѹмрѣт. нъ  тꙑсѫштам С 106.24—25  пророкъ ддъ глааше. сьмрьть грѣшнꙑхъ ꙁъла. не тььѭ же сьмрьть нарцааше сꙙ. раꙁдрѣшенъ дшꙙ отъ тѣлесе нъ  адъ С 487.17—18 повелѣ мѹ ходт не тъьѭ. въ манастꙑр. нъ  окрьсть манастꙑра С 562.1—2 добрѣ. ꙗко не тъьѭ богꙑ прѣобдѣлъ с. нъ  црѣ похѹл С 165.7—8 не тъьѭ проштень полѹ таковааго грѣха. нъ  бол҄ьшꙙѧ съподоб сꙙ ьст С 526.28 не тъьѭ ... нъ н οὐ μόνον ... ἀλλ᾿ οὐδέ, οὐ μόνον ... ἀλλὰ οὔτε Не само ... но и не тꙑ тъьѭ ѡ плате. нъ н ждове нъ н слѣп. н мрьтв н сльнце н лѹна С 433.19 хꙿже не тъьѭ вьꙁꙙт не ра правьднꙑ. нъ н вдѣт ра С 518.13 нъ тъьѭ μόνον δέ, ἀλλὰ μόνον Свързва съчинени противопоставителни изреченеия: но само, но все пак глагола мѹ велкꙑ ѳалас. въкѹс брашьна.  не раааше. нъ тъьѭ отъ мѣста до мѣста въ црькв падаѧ на лц свомъ. сповѣдааше сꙙ бѹ С 168.8 н сътвор нсоже добрꙑ покаꙗꙁн. нъ тъьѭ сло сплетъ дꙗволѹ С 363.2 тъьѭ а [аще] εἴ γε, μόνον εἰ Въвежда подчинени обстоятелствени изречения за ограничително условие: само ако не молꙗаше л госпожда своꙗ ꙁѣло.  свободѫ обѣштаваѭшт. тъьѭ а бꙑ ѧ послѹшалъ. т ѹгод  сътворлъ С 365.26—27 сѭ крьвь проданѫѭ въ отъпѹштен грѣхомъ дат. тъьѭ а бꙑ хотѣлъ. прде юда прꙙстт сꙙ свꙙтѣ трепеꙁѣ С 419.30  старѣшнъскꙋмѹ санѹ бѫдѫ т ходата. тъьѭ аште бгꙑ благодарьствш С 100.16 СК С Гр εἰ μή μόνον μόνος πλήν εὐϑέως тъѭ тььѭ Нвб Срв точно