Старобългарски речник
тъщат сѧ 
тъщат сѧ -тъщѫ сѧ -тъщш сѧ несв 1. Бързам, извършвам нещо с бързина кононъ тъштааше сꙙ ѹготовті мъ трепеꙁѫ. прносꙙ мъ вно  велꙙ мъ ꙗст С 38.16 акꙑ стаго нусꙗ мѫ  ѹб.  мене тѣм жде ꙁбꙑт тъштш сꙙ. кѫѭ обдѫ намъ сътворвъше. тако мѫш С 50.4 2. Стремя се, устремявам се към нещо повелѣ анѳупатъ ... меемъ главѫ мѹ отъсѣшт. прмꙿ же отъвѣтъ.  тъштꙙ сꙙ на небесьско цѣсарьство. блаженꙑ кодратъ поꙗше С 119.2 анѳупатъ рее. ꙿто сꙙ тъштш на съмрьть ... понї рее. не тъштѫ сꙙ на съмрьть нъ на жꙁнь. анѳупатъ рее. не велко ѹдо творш тъштꙙ сꙙ на сьмрьть. нъ лꙿма ѹбо тъштш сꙙ на съмрьть. жвъ да ꙁгорш С 140.16—17, 17—18, 19—20, 20—21 3. Старая се; полагам грижи да извърша нещо, да постигна нещо къде хоштеш. ѹготоваемъ тебѣ ѣсті пасхѫ. відѣ лі ѹенікꙑ. відѣ лі ѹеніка. онъ о прѣданꙑ. тъштааше сѧ. а сі о слѹжъбѣ К 6а 9 поꙿто рее льстш нꙑ ѡ богоборꙿе ... т работат бѣсомъ пагѹбънꙑмъ. прѣдълагаѧ намъ своꙗ благаꙗ. то можеш толко дат. лко тъштш сꙙ отꙙт С 87.17 ѡ же тъгда ослѣпьн невѣрънꙑхъ ловѣкъ. ѹбваѭштхъ вѣрънꙑѧ.  правъдѫ кръвьм оскврьнт. тъштꙙштꙙѧ сꙙ  вьсѣ мѣста слѣдꙙштемъ. ꙗкоже побт доброьстꙗ дѣлателꙙ С 217.11 хоштетъ вѣдро вдѣт. бльштанꙗ дѣльма. ставьꙗтъ сꙙ пакꙑ. о ѫтрьнмъ. камен. тъшттъ бо сꙙ  каменьнѫѭ вдѣт добротѫ.  же на н҄емь псано тано ѹвѣдѣт С 344.8 нъ аꙁъ съкаꙁаню семѹ тъштѫ сꙙ. въпрѣкꙑ глаголат въꙁлюбьн. не бо сце стъ стна раꙁѹмъ. како бо проклꙙ господь глагол҄ꙙ. благословествте а не кльнѣте С 346.21 тъгда раꙁѹмѣ грѣхъ. то ѹбо отъ сего раꙁѹмѣѭ. ꙗко гда лѣнмъ сꙙ. нъсоже намъ каꙁан ѹспѣтъ. нъ гда тъштмъ сꙙ.  сам о себѣ подвжемъ сꙙ на добро С 415.1—2 Стремя се, мъча се. въсверѣпѣвъше бо влънам. съ ꙁемⷧ(е)ѭ сѧ боретъ. ꙇ коньцѧ вꙿсеѩ вселенꙑѩ покрꙑт тъщтъ сѧ ꙇ на пѣсъцѣ раꙁбваѩ кроттъ сѧ СЕ 1а 20 СЕ К С Гр σπεύδω σπουδάζω πειράομαι ἀσχολέομαι κατασπεύδω тъштат сꙙ Вж. при ꙁтъщат сѧ Нвб